Het theehuis op Selwerderhof

Het theehuis op begraafplaats Selwerderhof te Groningen is een bijzonder project: het allereerste theehuis op een begraafplaats gerund door vrijwilligers. In dit boek vertel ik over de geschiedenis van het gebouwtje, dat in 1950 in gebruik werd genomen als aula, maar al gauw te klein werd voor dat doel. Het werd een opslagplaats voor de tuinlieden, totdat uitvaartverzorgster Nellian Dijkema het plan bedacht om er een theehuis in te maken. Ik laat vrijwilligers aan het woord over hun motieven om juist op die plek te willen werken. Ik beschrijf de vaak aangrijpende reacties van bezoekers. De kunst in het theehuis, de boekenkast, de kinderhoek, de vogels op de begraafplaats, aan alles besteed ik aandacht in het boek. Inmiddels zijn er meer theehuizen op begraafplaatsen ontstaan, naar voorbeeld van Selwerderhof.

Ik liet Nellian Dijkema weten dat ik graag mee wilde werken aan dit nieuwe project, maar dat thee of koffie wilde serveren niets voor mij is. ‘Misschien kun je eens een brief schrijven,’ opperde Nellian opgewekt. Dus begon ik met het schrijven van een brief. Daarna bleek er meer schrijfwerk nodig te zijn. Al gauw kwam ik vaak in het theehuis, sprak met veel mensen en schreef er columns over in het Dagblad van het Noorden. Zo leerde ik alle ins en outs kennen, waarna ik dit boek kon schrijven.